Αχ, δεν έχω λόγια να σου περιγράψω πως νιώθω κάθε φορά που βολτάρω στο Κουλούκι, στη Μερικιά, στο Φυτώριο. Περιοχές στη Λέρο που ναι μεν έχω συνδέσει με τα παιδικά μου χρόνια και κυρίως με τις ξαφνικές σχολικές εκδρομές αλλά που εκτίμησα δεόντως τώρα που ζω μακριά τους, σε μια πόλη οπού ασφυκτιούν από φασαρία και πολυκοσμία ακόμα και τα πάρκα. Και αν φαντασιωνόμουν αμέτρητες φορές, προτού έρθω για γιορτές, να διαβάζω χαζεύοντας την θάλασσα, δύσκολα κατάφερα να συγκεντρωθώ σε παραπάνω από τρεις σελίδες όλες αυτές τις ημέρες. Λες και ένιωθα πως προσβάλλω την ίδια την φύση προτιμώντας να πάρω το βλέμμα μου από πάνω της και να το σύρω πάνω στο χαρτί. Γι'αυτό και αποφάσισα ενώ περπατούσα, να ανοίξω την κάμερα του κινητού μου και να σε πάρω μαζί μου, να μιλήσουμε για τα βιβλία που με άγγιξαν περισσότερο τη χρονιά που μας άφησε και να σου διηγηθώ λίγες ιστορίες από το παρελθόν μου. Κάπως έτσι κατέληξα να φτιάξω ένα βίντεο που δεν χορταίνω να βλέπω ξανά και ξανά και που είμαι σίγουρος πως θα ανατρέχω σ'αυτό κάθε φορά που θα θέλω να ξεφύγω από το τσιμεντένιο σύμπαν που με επέλεξε να ζω μέσα του εδώ και μια δεκαετία.
Καλή θέαση!
Μην ξεχάσεις να κάνεις Subscribe και να πατήσεις το καμπανάκι ώστε να σου έρχονται ειδοποιήσεις κάθε φορά που ανεβάζω νέο video!
.jpeg)
