10 βιβλία των Εκδόσεων Μεταίχμιο που θέλω ΤΩΡΑ!

Έχω ενθουσιαστεί με τις κυκλοφορίες των εκδόσεων Μεταίχμιο. Από την στιγμή που τους ακολούθησα στο instagram δεν προλαβαίνω να προσθέτω τίτλους στην λίστα των βιβλίων που θέλω να αγοράσω. Υπάρχει ένας ελκυστικός συνδυασμός ανάμεσα στις ιστορίες και την αισθητική των εξώφυλλων, που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον και με ωθεί να επισκέπτομαι συχνά την ιστοσελίδα τους για να μαθαίνω τι καινούργιο ετοιμάζουν. Επειδή λοιπόν έρχονται γιορτές και για να είσαι εδώ θα συμφωνείς φαντάζομαι στο ότι δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από ένα βιβλίο, είπα να γράψω ένα άρθρο με τα δέκα βιβλία τους που πεθαίνω να δω στη βιβλιοθήκη μου. Έτσι, σαν ένα ''ευχαριστώ'' για τα 30 τους χρόνια παρουσία τους στην αγορά, που συμπληρώνονται φέτος.

 1) Douglas Stuart - Ο νεαρός Μάνγκο

 

Αυτό το βιβλίο το έβλεπα παντού, μήνες πριν το μεταφράσουν στα ελληνικά οι εκδόσεις Μεταίχμιο. Θες το δυνατό εξώφυλλο με δυο αγόρια να φιλιούνται παθιασμένα (στην αγγλική έκδοση), θες η φασούλα που πέφτουμε λίγο πολύ όλοι όταν διαφημίζεται κάτι έντονα, ''Μα για να το διαβάζουν τόσοι πολλοί, θα 'ναι εξαιρετικό'', με έκανε να πετάω από την χαρά μου όταν είδα σε στόρι bookstagrammer πως επιτέλους έρχεται στην χώρα μας. Όταν έμαθα πως βασίζεται και σε βιώματα λίγο πολύ του συγγραφέα, δεν ήθελα και πολύ να αναζητήσω συνεντεύξεις του στο YouTube. Η οικειότητα που μου έβγαλε το βλέμμα του και ο τρόπος που μιλούσε έδωσαν έξτρα πόντους ώστε να το βάλω σε προτεραιότητα.

2) Άλκη Ζέη - Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο  

Η Άλκη Ζέη υπάρχει στο μυαλό μου εδώ και χρόνια όπως εκείνο το μικρό βιβλιοπωλείο της γειτονιάς που αγαπάς να  βλέπεις όσο το προσπερνάς για την δουλειά σου αλλά για κάποιο λόγο όλο αμελείς να μπεις. Μετά από μια ομιλία της όμως στο TEDX  εντυπωσιάστηκα τόσο από τις εξιστορήσεις της και την πραότητα που απέπνεε, που είπα ''Το 2024 θα διαβάσω Άλκη'' και δεν ξέρω για εσένα, αλλά εγώ όμως συνηθίζω να ξεκινάω  τα αναγνωστικά μου ταξίδια  με συγγραφείς από τα αυτοβιογραφικά τους κείμενα. Έτσι παθιάστηκα και με τον Ταχτσή, από ''Το φοβερό βήμα''. Κυκλοφορεί και σε ειδική συλλεκτική έκδοση με audio book στο οποίο η συγγραφέας διαβάζει το βιβλίο της. Εξαιρετική επιλογή !

3) Carsten Henn - Ο ταχυδρόμος των βιβλίων 

''Ο ταχυδρόμος των βιβλίων''. Μα πες μου, δεν γεμίζει η καρδιά σου εικόνες και χαρά και μόνο από τον τίτλο; Να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, σαν αναγνώστης ψάχνω στα βιβλία λίγη παραπάνω σκληρότητα και κυνισμό αλλά πόση σκοτεινιά να αντέξει ένας άνθρωπος; Ήμουν σε φάση που έλεγα ξανά και ξανά ''θέλω να διαβάσω κάτι ευχάριστο, να χαρεί η ψυχή μου λιγάκι βρε αδερφέ'' και τσουπ! πετάχτηκε μπροστά μου η διαφήμιση τούτου εδώ του βιβλίου. Όταν διάβασα βέβαια την υπόθεση βεβαιώθηκα πως είναι λίγες οι πιθανότητες ένα τέτοιο feelgood μυθιστόρημα να με απογοητεύσει.

4) Νίκος Βατόπουλος - Ένα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα : 1934 -1944

O Νίκος Βατόπουλος παίζει να είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους σ' αυτή την πόλη που έχει μεγαλύτερο πάθος με την ιστορία της απ' ότι εγώ. Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα από τη συμμετοχή του στην εκπομπή ''Η κρυφή γοητεία της αστικής εμπειρίας'' στην ΕΡΤ, κατά την οποία έδειχνε στην δημοσιογράφο τα άλμπουμ με φωτογραφίες και τεκμήρια άλλων δεκαετιών, που με ζηλευτό επαγγελματισμό, οργανώνει. Η αίγλη που μου ασκούν οι δεκαετίες του '30 και του '40, μέσα από τις αφηγήσεις του 63χρονου δημοσιογράφου, αναμένεται να εξακοντιστεί στην στρατόσφαιρα της ιδέας που συντηρώ, αυτής της μαγικής, πολύ καλύτερης Αθήνας που όσο και αν προσπαθώ να με επαναφέρω στην πραγματικότητα κάτι μέσα μου φωνάζει ''Σκάσε ! Έχεις ανάγκη αυτό το παραμύθι''.

5 ) Πέτρος Τατσόπουλος - Το όπιο του λαού (Μια ανορθόδοξη προσέγγιση) 

Υπάρχει ένα βιβλίο που θέλω να αγοράσω εδώ και δυο χρόνια. Λέγεται ''Η Βίβλος του Άθεου'' και για κάποιο λόγο υπάρχει μόνο σε γνωστή πλατφόρμα μεταπώλησης βιβλίων στα 55 ευρώ. Όταν έπεσα, ελάχιστες μέρες πριν, πάνω σ' αυτή την έκδοση - κάτι που μου έκανε εντύπωση γιατί κάτι τέτοια βιβλία έρχονται  συνήθως και με βρίσκουν καρμικά μόνα τους, πολύ κοντά στην κυκλοφορία τους - είπα πως δεν υπάρχει λόγος πια να καρτερώ την ''Βίβλο''. Και αυτό όχι μόνο γιατί θαυμάζω την δυναμική και τον εμπεριστατωμένο δημόσιο λόγο του κύριου Τατσόπουλου αλλά γιατί ο λόγος αυτός από μόνος του καταδεικνύει, για όποιον θέλει να ακούσει, την μόρφωση και τις καρποφόρες αναζητήσεις του πάνω στο δαιδαλώδες θέμα της θρησκείας. Βέβαια εδώ προκύπτει το ερώτημα, πόσο πιο αβάσταχτη μπορεί να κάνει  την καθημερινότητα η εμπεριστατωμένη γνώση, σε μια χώρα που ο οδηγός αφήνει το τιμόνι για να κάνει τον σταυρό του,  αλλά όσοι διαβάζουμε ξέρουμε πως αυτό είναι ένα ρίσκο που έχουμε πάρει ήδη.

6 ) Γιώργος Συμπάρδης - Πλατεία Κλαυθμώνος 

Πρώτο στη λίστα - στοιχηματίζω πως όσο το βλέμμα σου χαϊδεύει αυτές τις γραμμές να το έχω ήδη αγοράσει - είναι το νέο μυθιστόρημα του κυρίου Συμπάρδη. Και μόνο που έχει βγάλει μόλις 7 βιβλία από το 1987, χαίρει τις εκτίμησης μου. Πιστεύω πως κάθε βιβλίο απαιτεί μόχθο και κατάθεση ψυχής, κάτι που αδυνατεί να χωρέσει στα στεγανά της εμπορευματοποίησης, γι' αυτό και προσωπικά δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά κάποιον που βγάζει ένα και δυο βιβλία τον χρόνο. Επειδή δεν θα ήθελα όμως επουδενί να γίνω αφοριστικός ή προσβλητικός, ας επιστρέψω στην ''Πλατεία Κλαυθμώνος'' η οποία φαίνεται, από το λίγο που διάβασα στη σελίδα των εκδόσεων, να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που με μαγνητίζουν στο χαρτί: πλοκή, αμεσότητα, ζωντάνια, υπαινιγμοί, με κερασάκι στην τούρτα η εποχή που διαδραματίζεται: ο πρώτος χρόνος της δικτατορίας. Ανυπομονώ!

7) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Η φόνισσα 

Η επανέκδοση του θρυλικού μυθιστορήματος του Παπαδιαμάντη ''Η φόνισσα''  με σκληρόδετο εξώφυλλο, και μάλιστα η πρώτη έκδοση που κυκλοφόρησε σε βιβλίο για πρώτη φορά το 1912. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το τι πραγματεύεται αλλά σκοπεύω να το αφήσω έτσι - κάτι που δεν έχω ξανατολμήσει  - και να το ανακαλύψω όταν αγοράσω το βιβλίο. Έχω την αίσθηση μιας και πρόκειται για την πρώτη έκδοση  πως θα 'ναι γραμμένο στην καθαρεύουσα, κάτι που το κάνει στα μάτια μου ακόμα πιο γοητευτικό. Με κάνω ήδη εικόνα να φεύγω αγκαλιά του από το βιβλιοπωλείο και να μπαίνω περιχαρής στον κινηματογράφο για να δω την ομώνυμη ταινία, για την οποία έχω ακούσει τα καλύτερα.

8) Andre Aciman - Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου 

Γίνεται ένα μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε μόλις το 2007, να κατατάσσεται στην κατηγορία ''Κλασσικά Βιβλία''; Ω ναι! Φτάνει να έχει όλα εκείνα τα συστατικά που φλερτάρουν με αυτό που αποκαλούμε, έτσι αόριστα, ψυχή. Ανήκω σε εκείνους που έχουν δει μόνο την ταινία και που πίστευα για καιρό πως δεν έχει τίποτα να προσθέσει η έντυπη μορφή σε ένα τόσο αριστουργηματικό έργο τέχνης. Διαβάζοντας όμως άπειρες κριτικές που εκθείαζαν τις περιγραφές τοπίων και συναισθημάτων, ανάγοντας το κάπως - ας μου επιτραπεί - σε ένα  υψηλότερο επίπεδο ανάλυσης, πείστηκα να βουτήξω άλλη μια φορά σ' αυτές τις λίμνες της ιταλικής επαρχίας του '80. Άλλωστε, δυστυχώς, δεν έχουμε και πολλά queer βιβλία μεταφρασμένα στα ελληνικά που να εστιάζουν στο ρομάντζο και όχι στην ομοφοβία.

9) Oscar Wilde - Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι  

 

Εντάξει, νιώθω λίγη ντροπή που δεν έχω διαβάσει τίποτα από Oscar Wilde. Προς υπεράσπιση μου όμως γι' αυτό ευθύνεται μια άθλια θεατρική παράσταση που είδα βασισμένη στο συγκεκριμένο βιβλίο όπως και μια ταινία για τη ζωή του διάσημου διανοούμενου  που τον παρουσίαζε σαν έναν περίεργο, θα 'λεγα λίγο αλλοπαρμένου μεσήλικα, χωρίς να εστιάζει  στις αρετές του. Σε ένα γενικό πλαίσιο πάντα, δεν θεωρώ απαραίτητα την διάρκεια στον χρόνο δείγμα  ποιότητας. Είναι κοινό μυστικό πως πολλοί ευνοήθηκαν από την εποχή τους όπως επίσης πως τα κριτήρια ενός κοινού, μόνο αξιοκρατικά δεν είναι. Όμως θέλω με αφορμή αυτή την επανέκδοση να τον διαβάσω για να καταλάβω τον λόγο που θεωρείται τόσο σπουδαίος και κυρίως αν το ταλέντο του στην γραφή είναι τόσο μεγάλο ώστε να υπερβαίνει  την πιθανότητα να ακούγεται πια παρωχημένος.

10) D. H. Lawrence - Γιοι και Εραστές 

Ας μου επιτραπεί ο αυθορμητισμός αλλά όταν έμαθα με τι έχει να κάνει αυτό το βιβλίο φώναξα ''Πολύ καυτό θέμα''. Αν και είδε πρώτη φορά το φως των βιβλιοπωλείων το 1913, το σχεδόν αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Lawrence πραγματεύεται κάτι σταθερό, αρχέγονο, κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ, εκτός αν υπάρξει στο μέλλον κάποια εποχή όπου οι πολιτείες θα νομοθετήσουν ως υποχρεωτική την ψυχανάλυση από την παιδική ηλικία. Τους οικογενειακούς δεσμούς, την βιασμένη πια έννοια της αγάπης και την κτητικότητα που απορρέει μέσα και ταυτόχρονα έξω από αυτή. Αν και κάπως μακριά από το είδος των βιβλίων που με ενδιαφέρουν, κάτι μου λέει πως δεν θα θέλω να το αφήσω.

Μπορείς να επισκεφτείς την ιστοσελίδα των Εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ. Καλές αγορές !