Ο θησαυρός του χρόνου: ο βίος και τα γηρατειά ενός άντρα με διπλή ζωή

 

Πατάρι Βενέτη. Ομόνοια.

Μεταφράζω μια συνέντευξη του James Baldwin όταν έρχεται και κάθεται ακριβώς πίσω μου ένας ηλικιωμένος. Βλέμμα χαμένο και ανυπόμονο. ''Έλα'' τον ακούω να λέει σε άναρθρα αγγλικά, ''Ήρθα για καφέ. Έλα'' επαναλαμβάνει παρακλητικά. Σέρνει συνεχώς καρέκλες, σαν να προσπαθεί να κάνει χώρο για ολόκληρη παρέα ή σαν να μην τον χωρά ο τόπος. Σε λίγα λεπτά ανεβαίνει ένας Άραβας, το πολύ 27 Δεκεμβρίων και κάθεται στο τραπέζι του.

Ήρθε η ώρα να φύγω. Στις 7 πρέπει να 'μαι στην  παρουσίαση του  βιβλίου ''Προσευχές έκτακτης ανάγκης" στο Θησείο. Όσο τακτοποιώ τα πράγματα μου ο ασπρομάλλης κερνά τον νεαρό συνοδό του μια sprite και τον πυροβολεί με ανούσιες ερωτήσεις για να σκοτώσει τη σιωπή. Ο άλλος τον αγνοεί χαζεύοντας στο κινητό του, σκάζοντας του που και που κάνα βεβιασμένο χαμόγελο, τόσο όσο χρειάζεται για να εξασφαλίσει τα έξοδα της εβδομάδας ή μιας ολόκληρης ζωής.

''Ελπίζω τουλάχιστον  να μην τον περιμένει μια γυναίκα στο σπίτι, όπως τον Κουμανταρέα'' μουρμουρίζω επηρεασμένος από το μυθιστόρημα που ένα βράδυ πριν είχα κλείσει σαστισμένος. Μια γυναίκα που πιθανότατα αρρώστησε από όσα κατάπινε για χρόνια, όσο ο άντρας της ξεπόρτιζε σε κακόφημες πλατείες και μπαράκια για να ψωνίζει αμούστακους μετανάστες. 

Μια αυτοβιογραφία μεταμφιεσμένη - πολύ βολικά - σε μυθιστόρημα,  που θα 'λεγε κανείς πως γράφτηκε για να κλείσει λογαριασμούς αλλά που κατέληξε σε μια αυτοκτονία υπόληψης και μάλιστα λίγο μετά την δολοφονία του συγγραφέα. Εκδόθηκε λίγους μήνες αργότερα.

 ''Απλώς , καμιά φορά μ' αρέσει να  ζω σαν να είμαι ακόμα νέος ή σαν εργένης, να αυταπατώμαι ότι στο πρόσωπο κάποιου νεαρού θα βρω ένα κομμάτι που μου λείπει. Κάτι από νιάτα, ομορφιά, συνωμοσία με το ίδιο φύλο. Κάτι που στο κάτω κάτω της γραφής δεν μ' αρέσει να το αναλύω. Δεν αναλύει κανείς ό,τι ζει. Αυτό μπορεί και να σε καταστρέψει'', γράφει, πια ξεγυμνωμένος.

Πού ξέρετε κύριε Κουμανταρέα; Ίσως αν το είχατε αναλύσει, τα πρωινά να σας πετύχαινα ακόμα στη Δημοτική αγορά Κυψέλης.

''Το ότι παντρεύτηκα για να κλείσω τα στόματα και να βολευτώ - το λέω γιατί μου το είχε πετάξει κατάμουτρα κάποτε ένας κυκλοθυμικός, κατά τα άλλα ταλαντούχος, συγγραφέας - είναι το μεγαλύτερο ψέμα.'' Μάντεψε ποιος ήταν.  

Ξέρω, ακούγομαι σκληρός αλλά ίσως αυτό να ήθελε και ο ίδιος. Να εξιλεωθεί εκτεθειμένος  από όσα τον βάραιναν με θάρρος  και να πλέξει το φωτοστέφανο της αληθινής πρωταγωνίστριας του κύκνειου άσματος του, τη γυναίκα του. Όπως και να το κάνουμε, πόσες επιλογές είχαν οι ''παραστρατημένοι'' της γενιάς του;

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.